Als je het gevoel hebt er alleen voor te staan, ondanks dat je een partner hebt. Dat je voor de meeste dingen die je doet geen steun krijgt, je altijd alleen naar de ouderavonden gaat, de kinderen helpt met hun hobby’s, je regelt de verjaardagen en de sociale contacten. Je zucht al weer bij de eerst volgende activiteit die voorbijkomt, want je zult het weer alleen moeten regelen.
Het enige wat je wilt is even rust, om je batterij weer op te laden, om weer even tot jezelf te komen. Je mist de steun op momenten dat je merkt dat het veel wordt om het even over te dragen of om het er minstens met iemand je zorgen te kunnen delen. Stiekem denk je dat er niet zoveel verschil zit tussen jou en een alleenstaande ouder, maar dat je het “geluk” hebt dat er wel meer inkomen binnen komt elke maand.
Welke inspanning wil je leveren om dit om te draaien? Wat zou het fijn zijn als je weer samen kon zijn met je partner en deze zorgen kon delen en dat niet alles meer op jouw schouders zou terecht komen. Hoe zou dat zijn voor je? Wat zou het je opleveren als je niet steeds meer over je eigen grenzen heen zou lopen?
Ik help je assertiever te worden zonder schuldgevoel. En dit kan je al opleveren dat je meer energie krijgt, meer focus en meer veerkracht. Je kunt veel regelen, maar vergeet niet dat je jezelf ook nog een plaatsje moet geven. Het is ook belangrijk om te laten zien hoe er met jou omgegaan moet worden en dat voorbeeld mag jezelf geven. Ik help je om je focus te houden en jezelf niet gelijk weer weg te cijferen.
Je zult merken dat je creatiever wordt, makkelijker voor jezelf kan opkomen zonder schuldgevoel en dat je keuzes maakt die meer bij jou passen. Herken je jezelf in dit verhaal of ken je iemand die dit doet en gun je jezelf of haar een gezonder en fijner leven, laat het me dan weten.
