Vandaag begon de dag met frustratie. Over afspraken die niet worden nagekomen en bij navraag een onredelijk antwoord krijgen. Dat is een redelijk punt voor frustratie voor mij. Zeker in de ochtend is het niet fijn zo je dag te beginnen.
Dat zal er wel bij horen in een huis met pubers, maar toch …….. leuk is anders.
Hoe graag zou ik ook zou willen dat ze hun afspraken gewoon nakomen en als dit niet kan of lukt dat ze dit melden met woorden waaruit zou blijken dat ze respect hebben. zou blijken voor de offers die al zijn gebracht voor het grootbrengen, de gebroken nachten en de zorgen of ze wel genoeg groeien en gelukkig zijn. Het mocht vanmorgen niet zo zijn, maar ik hou altijd hoop. Morgen zal het wel beter gaan.
Maar het blijft een feit dat de afspraak niet is nagekomen en daar hangen weer consequenties aan. En dan komen we bij ouderlijk gezag aan, mij dus! Nu moet ik laten zien wat het is en wat hun leermoment hierin is. En consequent zijn en dat vind ik het minst leuke onderdeel van grootbrengen.
Dat zegt ook wat over mij, dat ik het makkelijker vind om de lieve, begripvolle ouder ben dan de ouder die ze op hun verantwoordelijkheden wijst. Maar juist dat is weer een belangrijk deel van communiceren. Het vertellen wat iets met jou doet en aangeven hoe iemand met je om moet gaan, zonder in de verwijten te belanden.
Het is mij goed gelukt, door de consequenties ook te laten ervaren en vooral rustig en kalm te blijven. Niemand vindt het leuk om ergens op gewezen te worden en zeker niet als het je raakt.
Hoe zit het met jou? Hoe ga jij hier mee om? Ervaar jij hierin nog obstakels?
Weet jij iemand of ken jij iemand die moeite heeft om hier mee om te gaan, laat het me hier weten.
